Vinger aan de pols
Het is veilig in je hoofd
Geen kogel die er doorheen trekt vat de gedachten samen in een gat
Klopt het bij je aan
En blijft het voor je ogen staan wachten hoop van zegen dat je opent
Klimt het vanbinnen
Via aders door je wangen waarop het blosjes vormt naar de hoofdhuid
Waar het kriebelt
En het jeukt zodat je krabt om te verhelpen wat je niet kan verhelpen
Deze wond is grootst
Groter dan ooit een wond in een mensenhoofd in aangetroffen, wonder
Dat je nog leeft joh
Het betreft hier een duidelijke oorzaak van noodzakelijke verspilling
Het is geen bloed
Je bent het zelf dat weglekt uit je lijf, jij bent het dat afdruipt in putjes
Maar dood wil je niet
Noemt het liever sterven of verdwijnen; wegkwijnen; oplossen; stof
Hoe het ook zij
Het moment dat je denkt onkwetsbaar te zijn zal je ziek worden
Geen vingers aan de pols
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2006 | ||
| Thema's: | ||