mog niet meteen naar huis
Ik ben de klus kwijt,
moest blijven zitten.
Mezelf weer terug vinden,
tot rust komen.
Niet nog naar huis gemogen,
ze maakten hun zorgen.
Gaat het wel wat gaat er in je om,
Ik kon niks meer zeggen.
Geen woorden kwamen eruit,
zat helemaal op slot.
Ben mezelf totaal niet,
ben zo warrig in me hoofd.
Me hoofd gaat als een gek te keer,
Er staat een beste druk op.
Het lijkt wel uit elkaar te spatten,
en zo ontzettend moe.
Waar moet ik nu heen,
heb een arm nodig.
Iemand die me begrijpt,
ik weet het niet meer.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2006 | ||
| Thema's: | ||