Ik weet wel dat ik anders ben
Maar anders is oké
Weet ook dat ik de betekenis van normaal niet ken
Maar daar leef ik dan wel mee
Ik ben geen soldaat, meer een strateeg
Heb mijn mannen paraat, maar wáárom voel ik me zo leeg?
Ik ben geen leger, ik heb geen kamp
Word als maar bleker, ik ben een ramp
Als legerleider ben ik veel te teer
Ik red het niet, wil weg van hier
Als ik me uitten wil doet alles zeer
Schrijf mijn gevoellens liever op papier
Laat me nu niet kiezen
Nog één keuze en ik ga kapot
Dan zal mijn leger écht verliezen
Wanneer mijn lichaam met mijn ziel mee rot
Neem maar afscheid, van dit levend lijf
Ook al sterf ik, ik verzeker je, ik blijf