dus het komt wel door mij dat julli
Waar zeiden jullie het niet eerder,
jullie haten mij.
Het is dus wel mijn schuld,
dat jullie zo verdrietig en ongelukkig zijn.
Ik zal verdwijnen,
zal jullie met rust laten.
Ik verdwijn uit jullie leven,
hoeven jullie niet meer aan mij aan te passen.
Ik zal verhuizen,
hel ver weg hier vandaan.
Geen ouders meer hebben,
geen zusjes meer om me heen.
Ik zal jullie verlaten,
jij al zegend je maakt ons kapot.
Zie nou wel al die tijd gelijk gehad,
ik zal verdwijnen en voorgoed.
Leven zonders ouders,
leven zonder zusjes.
Het zal wel moeten,
huilen, huilen, huilen ik kan het niet meer.
Reacties op dit gedicht
| WirWar79: | Donderdag, september 28, 2006 23:00 |
| Dat klinkt allemaal erg drama en daar heb je vast niet veel aan hihi. Maar wat ik zeggen wil. Familie is er altijd en zelfs in de grootste klotedingen zoals bijv. in mijn leven nu zijn er ook lichtpuntjes echt waar neem het van mij aan! | |
| WirWar79: | Donderdag, september 28, 2006 22:59 |
| o da''s niet veel tekst wat je kunt typen maar wilde zeggen, mijn vader is sins mijn 3e niet in beeld maar leeft nog wel. Bij mijn moeder ben ik weg gehaald toen ik 8 was. Toch ben ik haar op gaan zoeken toen ik ouder was en mijn vader wil ik over een tijdje ook opzoeken samen met mijn zus maar gezien mijn zwager nu ongeneeslijke hersentumor heeft kan het nog ff duren. | |
| WirWar79: | Donderdag, september 28, 2006 22:57 |
| Hee beauty-angel, heb even je gedichten opgezocht en een aantal gelezen. Als ik het goed begrijp zit je nu in therapie. Dat heb ik ook een tijdje gedaan in mijn pubertijd. Het maakt veel los bij ouders en familie dat is nu eenmaal zo. Ik denk inderdaad dat je ouders en zusjes gewoon verdriet om je hebben. Helemaal los kom je trouwens nooit van je familie. Dat kun je wel zien als je mijn gedicht ''mama'' en ''vader'' leest. | |
| anneke van dijk: | Donderdag, september 28, 2006 21:15 |
| wacht nou eerst eens rustig af!! niet zo heftig reageren.. liefs, namasté, An |
|
| red one: | Donderdag, september 28, 2006 19:32 |
| waarom denk je dat ze verdriet hebben? niet omdat ze je haten! juist omdat ze je liefhebben wat je zelf ook heus wel weet.. JJ |
|
| mamsiemomo: | Donderdag, september 28, 2006 19:15 |
| Onzin, maar dat heb ik je per mail al laten weten. Stap eroverheen en stop je energie in de dingen die noodzakelijk zijn...... Liefs, Mo |
|
| Aquarel: | Donderdag, september 28, 2006 19:03 |
| Jij kunt vast wel begrijpen dat het pijn doet, juist als je van iemand houdt. Wanneer ze niet van jou hielden, zouden ze niet zo veel verdriet hebben. Dit soort dingen is altijd dubbel, in je hart weet je dat vast wel. Dan helpt het dus niet om voorgoed te verdwijnen. Hooguit overleggen of afstand voor hen even nodig is... Liefs, Aquarel |
|
| tears for you: | Donderdag, september 28, 2006 19:01 |
| dit doet pijn ,ik ook leef zonder ouders maar ik blijf doorgaan ,ik probeer me sterk te houden en vooral er over te praten ,moet jij ook doen ,zoek hulp sterkte tears |
|
| Tijgertje:): | Donderdag, september 28, 2006 18:38 |
| Is het misschien niet zo dat wanneer je je eens in hun verplaatst je kan zien waarom ze verdriet hebben? liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2006 | ||
| Thema's: | ||