Stilte
Stilte in mijn hoofd.
Stilte in mijn lijf.
Stilte in mijn hartje
dat voor altijd donker blijft.
Frustratie in mijn hoofd.
Op hol geslagen hart.
Die pijn in mijn nek
die mij voor altijd sart.
Maar die stilte zal er zijn.
Hoe het ook mag lopen.
Want altijd maar die eenzaamheid
zorgt ervoor dat ik niets heb om te hopen.
Nooit een goede vriendin.
Of die welverdiende rust.
Nooit niet die man
die me teder kust.
Want die stilte zal er altijd zijn.
Hoe het ook mag gaan gebeuren.
Want altijd maar die eenzaamheid
die me doet blijven treuren.
Reacties op dit gedicht
| zemi: | Maandag, augustus 23, 2004 21:20 |
| Stilte is er om doorbroken te worden.... Liefs, zemi | |
| annemieke: | Dinsdag, januari 08, 2002 19:34 |
| ook de uitzichtloze stilte zal ooit verbroken worden. | |
| marjolein: | Zondag, januari 06, 2002 21:47 |
| geweldig gedicht, prachtig gewoon, heel diepgaand, ik geef je duizend complimenten. ga zo door, je hebt echt talent. lieve groet ik | |
Over dit gedicht
| Auteur: marjolein | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||