Als de morgenzon vertrokken is
Valt eenieders lege hart in een diepe slaap
Niet wetend wat er gebroken is
Worden zij wakker zonder naam
De weg is lang, de leegte stil
In de door pijn gekwelde harten
De lichamen dood, zo koud en kil
Blijven eeuwig op nieuw leven wachten
Als de maan de zon vervangt
En hij verlicht zijn sterren
Is het het hart, waar het lichaam naar verlangt
Maar het hart negeert van verre
De mooie toon, is als een droom
Waarin het lichaam praat
Maar het is teer, en leeft niet meer
Als het lege hart het na de morgenzon verlaat