te voorschijn komen

te voorschijn komen

te voorschijn komen.

heel voorzichtig, zoals een vlinder uit zijn te klein geworden cocon kruipt

zachtjes aan het eerste warme zonlicht went, terwijl dauw van hem druipt.

zo voel ik me te voorschijn komen, uit mijn zelfgebouwde cel

heel fijn voel ik al een trilling, een teken van mijn levensbel.

probeer ik dan mijn vleugels te spreiden in een zuivere sfeer,

voel ik bang de weerstand, van mijn eigen ik, toch nog telkens weer.

loslaten is nu het parool, te lang al zit ik vast

in dat oude harnas, dat me niet meer past.

met die eerste losmaking, van de oude wereld in zekere zin,

voel ik direct, die sensatie van een ongerept nieuw begin.

zo hoef ik niet meer te vluchten, in mooie regenboog dromen

weet ik nu hoe ik die wereld naar mij toe moet laten komen.

open ik zo mijn hele wezen ,voor die schoonheid, zonder moeite;

zover zelfs, dat deze puurheid me bijna pijn doet, als of ik me schroeide.

en met elke nieuwe vleugelslag, die ik doe in zoveel vrijheid,

voel ik me een worden met het nieuwe wezen, in sprankelende blijheid

Geschreven door

Mig

0

Reacties op dit gedicht

Mig vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

monique-B:	Zaterdag, oktober 14, 2006 11:28
grinz...voel de bubbeltjes van blijheid :D

lachebekje1988:	Zaterdag, september 30, 2006 15:19
Heel erg mooi! KNUF

switi lobi:	Vrijdag, september 29, 2006 09:59
Ik wens je veel geluk lieve Mig... Dikke kus, liefsliefs....switi lobi

Lasombra:	Vrijdag, september 29, 2006 09:24
Mooi verwoord, veel geluk in de toekomst

MayadeBij*:	Vrijdag, september 29, 2006 08:46
Mooi :) kus.

Over dit gedicht

Auteur: Mig
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 29 september 2006
Thema's: [Spiritueel]