Stom en onzeker
Zo slecht
als ik mezelf soms ken
En hoe onzeker
ik dan ook ben
Ik dacht
ik ken mij door en door
Maar ik schrik
als ik mezelf soms hoor
Herinneringen
komen weer boven
Heel vaak
kan ik niet geloven
Dat het mijn eigen
woorden waren
Dus ook ík
moet zitten op de blaren
Hoe'n pijn dat
dan ook doet
En ik stop het weg
maar niet voorgoed
Want weg blijft het niet
hoezeer ik het probeer
Maar andermans verdriet
beleef ik na mijn woorden
zelf een keer...
^~-~^~-~^~-~^
Reacties op dit gedicht
| flotje: | Zondag, maart 17, 2002 20:20 |
| Je hebt er de goede woorden voor gevonden. Heel mooi! xxx floor |
|
| Loetje: | Donderdag, januari 17, 2002 14:58 |
| hoi! alweer zon mooie! kei mooi, echt waar! liefs, marloe |
|
| Worteltje: | Woensdag, januari 02, 2002 21:33 |
| Klopt..soms schrik je van jezelf.. Heel mooi..en herkenbaar.. x Marietje |
|
| El Caballero: | Dinsdag, januari 01, 2002 22:00 |
| "Maar andermans verdriet beleef ik na mijn woorden zelf een keer..." Mooi gevonden chichi! Gelukkig 2002! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Chichi | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||