Gegijzeld
Blikken ontmoetten elkaar
zo dichtbij, zo onbenaderbaar
mooi meisje met de gebroken lach
Die mooie ogen, haar vertrouwde stem
verliefdheid, nog zo sterk in hem
zwom in zijn buik de vlinderslag
Die nacht heeft hij zichzelf opnieuw verloren
zo tegen het ochtendgloren
zijn hart gestolen
Gegijzeld in het diepste van zijn wezen
kan alleen hij zichzelf genezen
tot die tijd zal hij blijven dolen.
©Isaiah
zo dichtbij, zo onbenaderbaar
mooi meisje met de gebroken lach
Die mooie ogen, haar vertrouwde stem
verliefdheid, nog zo sterk in hem
zwom in zijn buik de vlinderslag
Die nacht heeft hij zichzelf opnieuw verloren
zo tegen het ochtendgloren
zijn hart gestolen
Gegijzeld in het diepste van zijn wezen
kan alleen hij zichzelf genezen
tot die tijd zal hij blijven dolen.
©Isaiah
Reacties op dit gedicht
| blauw-oogje: | Vrijdag, september 29, 2006 09:40 |
| wat woorden met mensen kunnen doen. Heel mooi. liefs blauw-oogje |
|
| sunset: | Vrijdag, september 29, 2006 09:08 |
| Voelbaar tonend droef. Liefs, sunset |
|
| Lasombra: | Vrijdag, september 29, 2006 09:07 |
| Mooi verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: Isaiah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2006 | ||
| Thema's: | ||