Rouwen.
Wat draait er vierkant in mijn geest,
antwoordt mij over wat is geweest,
belangrijke spaken mis ik in het wiel,
vraagtekens kwellen hart en ziel.
In mijn schuifje ligt jouw lakentje, jouw muts,
troostende herinnering aan mijn lieve pruts,
is dit de ultieme verwerking van pijn,
moet, mag - kan alles ooit hetzelfde zijn.
Help mij met rouwen door met me te praten,
om gedachten te verbannen die liefde haten,
als wij in vertrouwen vechten, zij aan zij,
overwinnen wij eb en vloed en keren het tij.
© Herman Coppens .
Reacties op dit gedicht
| tears for you: | Dinsdag, oktober 03, 2006 10:27 |
| mooi ,heel emotioneel verwoord sterkte tears |
|
| fredie: | Dinsdag, oktober 03, 2006 10:10 |
| Wat liefdevol van jou voor deze vrouw, die je liefhad. knuf love Fredie |
|
| Joyce-: | Maandag, oktober 02, 2006 14:35 |
| Mooi neergezet. Zoek zoveel mogelijk mensen om mee te praten, je zult merken dat het meehelpt bij het verwerken. Sterkte! Liefs, Joyce |
|
| switi lobi: | Zaterdag, september 30, 2006 12:00 |
| Prachtig delend geschreven.... Liefsliefs, switi lobi |
|
| M@rcel: | Zaterdag, september 30, 2006 11:50 |
| sterk geschreven Knuff/liefs M@rcel |
|
| hiljaa: | Zaterdag, september 30, 2006 07:47 |
| sterk verwoord knufleifs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Zaterdag, september 30, 2006 07:19 |
| Een integere tonende delende verwoording. Liefs en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Herman Coppens | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||