Oudste
Als men mij vraagt, ben jij de oudste,
zeg ik ja, maar bedoel ik nee.
Ik was vijftien, hij was achttien,
de dood nam hem toen met zich mee.
Weet nog als de dag van gisteren,
voel dan weer dat intense verdriet,
toen ze zeiden, je hebt geen broer meer,
vergeet dat mijn hele leven niet.
Als men mij vraagt, ben jij de oudste,
zeg ik met een trillende stem,
ik ben de oudste van drie meiden
en stilletjes denk ik weer even aan hem
zeg ik ja, maar bedoel ik nee.
Ik was vijftien, hij was achttien,
de dood nam hem toen met zich mee.
Weet nog als de dag van gisteren,
voel dan weer dat intense verdriet,
toen ze zeiden, je hebt geen broer meer,
vergeet dat mijn hele leven niet.
Als men mij vraagt, ben jij de oudste,
zeg ik met een trillende stem,
ik ben de oudste van drie meiden
en stilletjes denk ik weer even aan hem
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, september 30, 2006 17:26 |
| Rakend, pijnvol. Liefs en mijn meelevende genegenheid, sunset |
|
| switi lobi: | Zaterdag, september 30, 2006 14:33 |
| Ach lieverd....ik herken dit wel. Ik geef je een dikke knuffel. Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: m@rj@n | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2006 | ||
| Thema's: | ||