Evenwicht
Ik hoef mij geen zorgen
te maken, zijn lichaam heft zich niet op
is wat het nodig heeft
balanst zijn eigen lijn van evenwicht
hoe kan hij vallen als hij zelf
rand is (je buigt niet
verder dan voeten aankunnen)
maar zijn neus, waar brengt
hem die, wat luistert een oor
als een oor aan de kant staat
en wie ziet nog kant als eigen vel
al zoveel grens is - hoe jezelf dan
kwijt zijn?
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Zaterdag, september 30, 2006 22:40 |
lezen en herlezen brengt telkens iets nieuws. dit is diep en roept me na. liefs,mathilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2006 | ||
| Thema's: | ||