Gevangen in armen van wanhoop
Luisterend naar het weerbericht
trek ik mijn knieën nog wat dichter
tegen m’n lichaam aan omhoog.
Omarmt door armen van mezelf.
De zon zou schijnen, 20 graden warm.
Echter natgeregend zittend op bed
in het humeur van een donderwolk
stromend in de rivier der tranen.
Het herfstseizoen laat de nacht
steeds vroeger vallen en sleept
mijn gedachten mee naar
het donkere gedeelte van het leven.
-hopelijk duurt het maar even-
trek ik mijn knieën nog wat dichter
tegen m’n lichaam aan omhoog.
Omarmt door armen van mezelf.
De zon zou schijnen, 20 graden warm.
Echter natgeregend zittend op bed
in het humeur van een donderwolk
stromend in de rivier der tranen.
Het herfstseizoen laat de nacht
steeds vroeger vallen en sleept
mijn gedachten mee naar
het donkere gedeelte van het leven.
-hopelijk duurt het maar even-
Reacties op dit gedicht
| the freeman: | Donderdag, november 02, 2006 21:29 |
| moest ik kunnen ik stuur een zonnestraaaltje groeten ik haha |
|
| Lone Wolf: | Zondag, oktober 01, 2006 23:52 |
| mooi neergezet... en blijven hopen Bedankt trouwens voor je reactie op men voorlaatste gedicht *Knuf* |
|
| ;_Catharina[L]: | Zaterdag, september 30, 2006 20:43 |
| Hopelijk duurt het ook even, Ik hoop zo voor je!! :(. Het zal wel goedkomen, HVJ . xOxO ,, Catharina ( x_OnlYme_x ) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: because | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2006 | ||
| Thema's: | ||