Dwalend kijk ik naar de zee
Hier liepen wij vaak met zijn twee
Als één van ons het eventjes niet zag
Dan trooste ik jou, of jij mij
Was de droevenis weer snel voorbij
We konden er weer tegen aan het einde van de dag
Maar zeg mij, waarom zag ik dit keer niet
Dat jij stuk zat van verdriet
Niet meer kleurde door de zon
Ik zou je helpen, als ik het wist
Welke signalen heb ik gemist
Dat jij niet meer verder kon
Een trandendal valt naar benee
De hemel huilt met mij mee
De golven zoeken een verwijt
Vreemd zoals dat blijkbaar gaat
Dat ik nu pas besef, je bent mijn beste maat
Mosterd na de maaltijd, als altijd
Je zei me vaak het leven valt niet mee
Maar van jouw plannen had ik geen idee
Ik dacht altijd, hij komt er wel doorheen
Maar blijkbaar was de weg te lang
Had je geen zin meer in een zwanenzang
Geen blok meer aan een ieders been
Nog één keer kijk in naar die zee
En in gedachte kijk jij met mij mee
We zien dat de zon dan toch nog schijnen gaat
Dan verlaten wij dit kille strand
Nog één keer onze voeten in het zand
Waar ik jouw naam voor altijd achterlaat
Voortaam draag ik jou met mij mee
Als een herinnering aan de zee
Ik kijk omhoog
Waar jij verschijnt als regenboog...