Woorden leert men van kleins af aan,
om begrijpend door het leven te gaan,
ze helpen ons anderen te beduiden,
hoe we onze gevoelens willen uiten.
Woorden vormen zinnen, soms een boek,
op het toneel vertolkt bij een open doek,
publiekelijk boeien, het nagestreefde doel,
de gesmaakte erkenning een zalig gevoel.
Al zijn ze zo dikwijls op het lijf geschreven,
toch blijven woorden te vaak onbegrepen,
ze kunnen vreugde brengen, maar ook pijn,
daarom zullen zij zelden de perfectie zijn.
Wie echt ludiek met woorden kan spelen,
ontlokt een schatterlach uit vele kelen,
spontane speelsheid garandeert jolijt,
het gevoel van spijt voor wie dat benijdt.
Woorden gevoed in manipulerende handen,
de vernietigers der vriendschapsbanden,
dodelijk snijdend wapen, gebruikt als list,
onschuldig kijkend, alsof men het niet wist.
Woorden zijn tovenaars waar ze beduiden,
dat men elk overleg positief kan besluiten,
laat ze ten dienste van de mensheid staan,
dan wordt aan eerlijke rechtspraak gedaan.
Woorden ontglippen ons soms veel te snel,
een nachtelijke overweging leert dat wel,
beredenerend afgewogen voor het beamen,
kunnen zij nooit het vertrouwen beschamen.
© Herman Coppens .