Zoveel gedachtes.

Zoveel gedachtes, onrust, twijfel en angst alles zit tussen mijn oren.
Mijn gedachtes, onrust, twijfel en angst er zijn een paar mensen die het mogen horen.

Wil ik mijn gedachtes, onrust, twijfel en angst wel delen.
Ik wil er namelijk niemand mee vervelen.
Hoelang laat ik die gevoelens mijn leven verstoren
Soms is mijn gedachte waarom ben ik geboren.

Herinneringen van vroeger die maken mij het bangst.
Zoveel gedachtes, onrust, twijfels en angst.
Wanneer ga ik mezelf toestaan.
Om ze te plaatsen en verder te gaan.

Het leven is nu zo mooi.
Wanneer kom ik uit die glazen kooi.
Wanneer breek ik die glazen kooi open.
Laat ik mijn gedachtes, onrust, twijfel en angst lopen.

Er zijn een paar mensen waar ik intens veel van hou.
Die ik heel mijn leven toevertrouw.
Waarom kan ik iedereen een luisterend oor en advies geven.
Over het hoe en wat in hun leven.

Wanneer laat ik het tot me doordringen.
Onrust, twijfel en angst zijn te bedwingen.
Die gevoelens nu eens een plaats te geven.
En door te gaan met mijn leven.

De dingen van vroeger kan ik niet veranderen.
Maar verwerken met behulp van anderen.
Ik hoop dat ik ga beseffen, dat ik er niets aan kon doen.
Ik heb ertegen gevochten wat kon ik anders doen.

Mezelf wegcijferen hoeft niet meer.
Als ik dat maar inzie een keer.
Ik ben een vrouw, lief zacht en mooi.
En ik stap beetje bij beetje uit die glazen kooi.

Waarom gaat dat met zoveel pijn.
En wanneer zal ik tevreden met mezelf zijn.
Wanneer leer ik mezelf te vertrouwen.
Zodat ik niet alleen van andere maar ook van mezelf kan houden.

Dan heb ik dit gevecht gewonnen.
En dan ben ik met mezelf opnieuw begonnen.
Dan weet ik dat ik mezelf vertrouw.
En dat ik niet alleen van andere, maar ook van mezelf
HOU.