moest pijn voelen
Ik trek dit niet meer
met een mes in mijn hand
Ik moet pijn voelen
geen innerlijke pijn maar lichamelijke.
Ik verdien het nu echt
iedereen heeft pijn en verdriet
Jij bent weg gegaan om mij
ik ging me van kant maken.
Wilde niet meer verder gaan
raakte in paniek en geen weg te vinden
De dood leek me het enige opstie
jij ligt te huilen op bed.
Wat moet ik dan?
het is allemaal zo oneerlijk
Dagelijks maar moeten proberen te overleven
en nog zien ze geen vooruitgang.
Therapie vind me wel vooruit gaan
mensen om mijn heen niet
En ik, ik weet het allemaal niet meer
ik blijf maar huilen eenzaam en alleen hier.
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Maandag, oktober 02, 2006 16:33 |
| Kop op, weet je dat mensen er soms lol in helpen je de dieperik in te helpen. Laat het niet toe, sta er boven. Knufffffffffffffff. Liefs xxx |
|
| Aquarel: | Maandag, oktober 02, 2006 15:46 |
| Je straft jezelf weer... Jammer hoor. Sterkte, Aquarel |
|
| M@rcel: | Maandag, oktober 02, 2006 15:01 |
| stapje voor stapje kom jij er wel, maar laat je oren ooit naar de mensen om je heen hangen, maar luister naar je behandelaars op de therapie en naar je eigen inner Liefs M@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beauty-angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||