k'voel me zo alleen,
kan nergens meer heen.
waarom was ik toch zo bang?
k'weet nu naar wat ik echt verlang.
het einde is in zicht,
waarom die twijfels toch?
geen vast besluit,
snachts kijk ik door mijn ruit,
met jouw in mijn gedachten.
ik wou dat je hier was,
dan ben ik niet meer alleen.
de maan heeft me wat sterkte,
om iedere dag op te staan,
maar alleen met dat masker,
kan ik door de dag gaan.
niemand die mij begrijpt,
zo alleen.
tot ik helemaal wegkwijl,
zo alleen.
k'ben niet bang,
maar heb je nodig,
tot dit allemaal voorbij is.
tot ik geen verdriet meer voel,
en tot die woede is af gekoeld.
niet bang,
maar toch alleen.