Treurwilg
Een treurwilg laat
haar takken hangen,
ze laat ze
op de toon van de wind
mee dansen
Zo op een automatisch rimte,
dag na dag.
Ik laat mijn hoofd hangen,
dag na dag.
En laat me op,
automatisch piloot meevoeren.
En vraag me af;
hoor niemand dan mijn kreet om rust.
Ieder moment sta ik op springen,
zoals een vulkaan die op uitbarsten sta.
Laat mij even tot rust komen
dan zal ook mijn vulkaan langzaam tot rust komen.
haar takken hangen,
ze laat ze
op de toon van de wind
mee dansen
Zo op een automatisch rimte,
dag na dag.
Ik laat mijn hoofd hangen,
dag na dag.
En laat me op,
automatisch piloot meevoeren.
En vraag me af;
hoor niemand dan mijn kreet om rust.
Ieder moment sta ik op springen,
zoals een vulkaan die op uitbarsten sta.
Laat mij even tot rust komen
dan zal ook mijn vulkaan langzaam tot rust komen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Sheera | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||