ik wil niet dood, ik wil niet leven
een kleine snee, het duurt maar even
in mijn hart, een gapend gat
brandend, in de stille nacht
niemand liet mij nooit alleen
niemand liet mij nooit stikken
en wat al die anderen zeiden
hoefde ik van niemand nooit te pikken
ze lieten me gaan
ik liet geen traan
maar ben mij nooit vergeten
tot op voorkort
ben ingestort
de druppels langs mijn wangen
ik was te teer
mijn maag deed zeer
en zo'n intens verlangen
om voor altijd dun te zijn
had er alles voor over
een ander noemde me een uitslover
laat je niet gek maken, zei er één
maar dat was ik al meteen
pure schoonheid waar ik voor knielde
waar ik mijn lichaam voor vernielde
tot op de aller laatste dag
een zachte snik, een lieve lag
nooit meer heb ik mij gezien
dat verdiende ik niet, bovendien
ik ben gewoon vertrokken
en nu zit ik hier alleen
er is geen liefde om me heen
geen mens die van me houdt
alleen niemand, die nog steeds op me vertrouwd
zelfs als ik ouder was geweest
mijn eigen bloed niet had gedronken
lag ik hier nog op de vloer
mijn polsen prikken, aders bonken
een kleine snee, 't is zo voorbij
geen mens zal om me treuren
alleen niemand mist mij
******
aan het begin van het jaar
geschreven
om zich, hopelijk
nooit meer te herhalen
niet als december 2005
******