De scheet van pa.

De scheet van pa.

Tijdens zijn laatste levensjaren, werd vader echt doof.
Moeder was vrij jong overleden, ik was nog niet getrouwd en ik ontfermde mij een beetje over pa.

Vader was vroeger plaatslager geweest en dat resulteerde in gedeeltelijke doofheid.

Dat doof zijn gaf vaak grappige, maar soms ook vervelende momenten.
Op een keer toen vader voor een galoperatie in het ziekenhuis lag, vroeg de verpleegster hem:
‘En vadertje moet je de pan hebben?’

Pa die het weer niet goed gehoord had antwoordde.
“Dat is allemaal goed liefje, ik eet alles.”

Dat was natuurlijk lachen geblazen, maar soms werd ik ook wel eens door pa’s doofheid in verlegenheid gebracht.

Ik was al een volwassen man en ik ging uit wanneer ik het wilde maar één ding mocht ik niet overslaan, een keer per week moest ik met vader naar de cinema. Het was een traditie die nog bestond van toen ma nog leefde en pa stond erop dat die gewoonte moest worden voortgezet.

Wij woonden op het Antwerpse Kiel en wij hadden de keuze uit vijf verschillende bioscopen.

Iedere vrijdag gaven ze andere films. Regen, wind of koude het maakte niet uit voor vader, die dag liep hij alle filmzalen af.
De cinema uitbaters hingen in hun uitslaramen tientallen foto’s tentoon. Fragmenten uit de nieuwe films met verlokkelijke teksten zoals; Actie, avontuur, passie en liefde.

Aan de hand van die prenten koos pa welke film wij zouden zien.

Meestal waren de vertoningen doorlopend, maar als het een bijzondere film was die veel volk trok, waren er vaste uren en plaatsen ingesteld.

De mensen stonden dan lang op voorhand aan te schuiven om de beste zitjes in te nemen, plus om het risico niet te lopen dat de zaal volzet was en je tot de volgende vertoning moest blijven wachten.

Vader ging altijd plaats houden. Speciaal daarvoor had hij een vouwstoeltje, vier gekruiste balkjes bovenaan bespannen met een rood en wit gestreepte linnen doek.
Winter of zomer minstens één uur voor de film begon zat hij als eerste in de rij.

Daardoor kenden de regelmatige bezoekers hem en ook mij

Ik herinner het mij nog of het gisteren was de vertoning van de eeuw: ‘Gejaagd door de wind’.

Een massa bezoekers de zaal zat eivol. Er waren zelfs mensen die geen zitplaats meer hadden en die zich tevreden stelden met een staanplaats opzij in de zaal.

Van alle kanten werd ik begroet door vrienden en kennissen .

Pa en ik hadden zoals gewoonlijk de beste plaatsen, midden in de zaal, niet vooraan want daar toonden de koppen te groot vond pa.

Het was een geweldige film. Iedereen werd meegesleept door het prachtige verhaal. Ook ik was in de ban door de schitterende opvoering van de gerenomeerde acteurs.

Maar dan; net op het moment toen Ashley, Scarlett de ultieme en besproken drie minuten kus gaf, liet pa een pronk van een scheet.
Iedereen keek naar iedereen om de dader te vinden en te bewijzen het zelf niet te hebben gedaan. Ook ik keek schijnheilig in alle richtingen.
Het verwonderde pa blijkbaar dat alleman om zich heen keek.
Hij stootte tegen mijn arm en vroeg mij, zo luid dat de helft van de zaal het hoorde.

‘En jongen, ik heb er eentje gelaten, zouden ze ’t gehoord hebben.’

De zaal kreeg de slappe lach. De kus van Clark Gable viel in het niet bij de scheet van pa.

Hij besefte nu wel dat men zijn kanonschot had gehoord en hij deed er nog een schepje bovenop.

“ Dat was nu eens gejaagd door de wind.” bulderde hij lachend tot hilariteit van het publiek.

Ik heb het einde van de film nooit gezien. Toen het nog donker was, heb ik de zaal verlaten, met een kop zo rood als de Japanse zon en een woedende pa, die er niets van begreep.
Maar pa hierboven, je mag gerust zijn, het is je al lang vergeven.

Rovago

Geschreven door

rovago

Reacties op dit gedicht

rovago vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

seeg:	Woensdag, maart 21, 2007 21:43
echt ongelooflijk mooi geschreven :) al lachend gelezen :) je ziet aan de stijl van het gedicht hoeveel je van je pa houd :) xx seeg

lommert:	Donderdag, oktober 05, 2006 15:44
ha hah heerlijke gebeurtenissen..met een grote glimlach gelezen. stevige groet willem

remie:	Woensdag, oktober 04, 2006 19:03
schitterend deze terugblik, ik zie de gezichten al in het rond kijken...ikke niet ik was het niet...liefs remie

lonely 1:	Dinsdag, oktober 03, 2006 23:24
weer heerlijk gelachen.leuk geschreven. liefs, lonely 1 ps. heb de kleur van de letters bij mijn gedicht aangepast. sorry voor het moeilijk lezen en bedankt voor de tip.;)

lachebekje1988:	Dinsdag, oktober 03, 2006 21:09
Wat doe je het toch altijd geweldig! KNUF

Reiger:	Dinsdag, oktober 03, 2006 14:46
Mooi dat je dit met ons wil delen.... Leuk verhaal en kan me de gene wel voorstellen hoor hihihihihihi

juweeltje:	Dinsdag, oktober 03, 2006 14:33
heel leuk gedicht xxxx mij

Artifex:	Dinsdag, oktober 03, 2006 13:02
:) Prachtig verhaal, heel herkenbare stukken ook... Liefs, Artifex.

M@rcel:	Dinsdag, oktober 03, 2006 12:42
prachtig verhalend beeldend mooi geschreven en als ik die eerste strove lees lijkt het wel dat ik daar sta Liefs M@rcel

sunset:	Dinsdag, oktober 03, 2006 11:51
Ik wou dat ik zo''n vader had gehad. Een pracht van een verhaal waarop ik vandaag zeker kan teren. Liefs en nog een fijne windvrije dag, sunset

fortuna:	Dinsdag, oktober 03, 2006 09:19
haha, leuke vader vol humor. ik heb genoten van je verhaal Liefs

elze:	Dinsdag, oktober 03, 2006 08:56
wauw,,heerlijk man,, laifs elze

fran92:	Dinsdag, oktober 03, 2006 08:02
prachtig geschreven! ik lees ze graag liefs fran92

tears for you:	Dinsdag, oktober 03, 2006 07:48
heel mooi ,echt een knap verhaal tears

Innerchild:	Dinsdag, oktober 03, 2006 07:26
Schitterend verhaal ! Ik kon je zo volgen door de Antwerpse binnenstad ... de Rex, de Cartoon, ... Maar in die bewuste zaal ? Neen, daar was ik toen niet ... :) / Innerchild

hiljaa:	Dinsdag, oktober 03, 2006 02:21
hahahaha grappig , het zijn dingen die gebeuren hé nu moet ik aan de strangers denken! Aaaanrwarpe ga ze ga veur mij toch de stad wor dak ik zen geboren........ knufliefs--hiljaa--

Over dit gedicht

Auteur: rovago
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 03 oktober 2006
Thema's: [Verhalen] [Humor]