waarom zit ik avonden te huilen
waarom geraak ik er zelf niet doorheen
waarom wil ik steeds schuilen
en voel ik me gemeen?
waarom duren mijn vrije dagen zo kort
en de anderen zo lang
waarom komt er geen dag dat ik men hart uit stort
waarom ben ik zo bang?
waarom wil ik zo niet verder leven
wat is nu eigenlijk mijn probleem
is er iets waar ik niet om kan geven
neen het is iets dat ik mezelf niet eens ontneem
hoelang zal het blijven duren
tot de regen verdwijnt
en komt de zon weer met haar kuren
voordat men geest volledig is weggekwijnt?