langzaam zweeft het in het rond,
een gedachte, zonder ondergrond,
en de pijn met het verdriet,
die dan steeds weer door je hart heen schiet,
niet wetend welke weg te gaan,
steeds weer hopen dat jij daar zal staan,
niet beseffend dat je verdween voor goed,...
denkend over hoe ik ooit verder moet,
dan maar even denken over het einde van dit leven,
zodat ik weer met jou samen ben, en wij daar zweven...