over mijn grenzen
Over mijn grenzen
Ik nam je in vertrouwen,vertelde jou mijn diepste pijn
Ik hoorde jou woorden....
Dat je er altijd voor me zou zijn.
Ik hoorde jou woorden ,maar ik voelde ze niet
Liggend naast jou verwarde geest...
Wentel ik mij in verdriet.
In de stilte van de nacht,proef ik jou schuldgevoel
ruik jou angst en onzekerheid...
Jou aanwezigheid zonder doel.
Bij het ontwaken,kijk je aan mij voorbij
De voelbare twijfel....
of je zal vrijen met mij.
Dan volgt er een geforceerde intimiteit
gehaast..met weinig gevoel,
een toegift van spijt.
nog voor ik het besef,sta jij buiten
Voel ik de ontreddering.....
en de fluitketel begint te fluiten.
dan bel je me en zegt....kom maar bij mij
hoop ging weer leven....
weer even de illusie voorbij.
Maar bij jou thuis voel ik de afstand weer
lezend achter jou krant...
rusteloos op en neer.
Vertel je mij plaatjes te willen kijken
en ik moest maar zien...
onverschilligheid,is wat jij liet blijken.
zittend op de bank staar ik in het niets
jij komt de kamer binnen....
en vraagt mij iets.
De grond verdwijnt langzaam onder mij vandaan
Met vermaak op je gezicht...
zie ik je staan.
Toen je me belde zei ik dat ik wilde praten met jou
over mij.....
en nu hou je je bezig met die andere vrouw.
Ik voel de drang om weg te gaan...
om op te lossen..
zonder traan.
vlieg ik naar je toe...
en vraag,me thuis te brengen
Een blik op jou computer,
jou foto op icq.
Natuurlijk,vraag je niet of ik blijven wil
en onderweg naar huis...
voelt alles kil.
Rest jou nog,om bij het afscheid te vertellen
dat als ik me rot mocht voelen.......
ik je dan toch zeker moest bellen.
Juliet
Reacties op dit gedicht
| Órelindë: | Dinsdag, oktober 03, 2006 19:04 |
| Heel erg mooi! Liefs en succes Órelindë | |
| kimmy*sunshine: | Dinsdag, oktober 03, 2006 17:55 |
| prachtig geschreven!!! en voor vele ontzettend herkenbaar denk ik (jammer genoeg) xxx kimbetje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: **juliet** | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||