Toen ik nog eens je foto zag,
dacht ik dat m'n hart in alle stukken brak,
het is nog altijd niet te geloven,
dat jij nu al weg bent.

Ik wou je nog eens goed vastnemen,
zoals de beste vrienden deden,
zoals de beste vrienden troost bij elkaar vinden,
maar bij ons lukt dat nie meer.

Je bent zo ver,
je zit denk ik op een wolk,
te kijken hoe het leven hier is zonder jou,
ik kan je gewoon zeggen KMIS JE VRESELIJK!!

Al 4 maanden ben ik dr onder gaan lijden!
de 4 maanden zonder jou is een hel!
Ik wil bij jou komen maar besef niet hoe ....

Giovanni! 7 Juni 2006! De dag dat ik noois ga vergeten!
Je zit in mun hart! en je gaat er nooit uit!
R.I.P