ineens verdwenen uit je leven
waar zijn ze gebleven
zullen ze ook nog maar iets om me geven
door gegaan met me leven
zie ze elke dag
hun blikken zijn vervaagd zijn niet zoals het vroeger was
ineens laten ze je staan in de kou
maar waar zijn ze dan gebleven
hebben ze eigelijk wel om me gegeven
te lang gewacht wil nu verder leven
nu pakken ze me weer vast als voor heen
ookal staan ze zo dicht bij me blijf ik toch alleen
hun worde laten me koud
geen een die echt van me houd
ze zijn slechts een schim geworden van wat ooit was
een schim die nu steeds helderder word
zie nu wie me echte vrienden zijn
de waarheid is hard en doet soms ook echt pijn
ts wel een ervaring die ik rijker ben geworden
heelde het maar de wonden
mensen die dachten dat ze me konden
zien nu wie k werkelijk ben
laat ze maar praten laat ze maar haten
k weet wie ik ben
alleen zoals een echte vriend mij ken
laat me toch mijn eigen weg bewandelen
boemoei je met je eigen zaken
want nooit laat ik een vriend me hart nog eens zo raken