Onbekend bekend
Je vergeet me niet
als ik in jouw ogen sta
een gegraveerd beeld
van een bekend gezicht
je hoort de prille zware
toch onzekere stem
die de naam uitroept die
al zolang
vastgeroest brand in jouw
oren
je voelt de robuste
aanrakingen
van toch liefdevolle
vingertoppen
als deze rakelings door je
haren zweeft
als een feniks in een
koele zomerbries
en toch...
je kan jezelf niet
bekijken
hoe andere ogen je zien
als je 's morgens daar
bijna wakker
in de spiegel kijkt...
moongirl1982: | Donderdag, november 29, 2007 10:11 |
mooie verwoording... groet moongirl1982 |
|
Eftychismenos: | Woensdag, oktober 04, 2006 15:31 |
Echt een stukje poëzie om te lezen en te blijven her-lezen, mooi! |
|
sunset: | Woensdag, oktober 04, 2006 13:28 |
Toch is dat het eerste wat je zou moeten kunnnen, jezelf in de ogen (durven) kijken. Want tenslotte ziet de andere jou ook niet anders (Tenminste, als je niet met maskers op door het leven gaat). Ik heb dit met stille aandacht gelezen. Liefs, sunset |
|
M@rcel: | Woensdag, oktober 04, 2006 12:41 |
wat een prachtig gedicht en graag gelezen en herlezen Liefs M@rcel |
|
*zwarte schaduw*: | Woensdag, oktober 04, 2006 11:47 |
een her-lezertje. wat leuk om na zo''n lange pauze dit moois te lezen. kusje paulien |
|
bijouken: | Woensdag, oktober 04, 2006 11:34 |
Mooi verwoord: Het zou ook bekend, onbekend kunnen zijn? Graag gelezen. Liefs ;) |
|
choca: | Woensdag, oktober 04, 2006 08:47 |
Heerlijk!!Fijn weer eens wat te lezen van je... Thnx voor je reactie.Liefs mieke | |
Klaes: | Woensdag, oktober 04, 2006 07:17 |
pracht poëzie | |
Auteur: The Slayer | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 04 oktober 2006 | ||
Thema's: |