jeugdherinnering
jeugdherinnering
het eerste dat ik mij herinner …
’k stijg op uit ’t duister dat altijd om
mij is tot ik bijna het stil gefluister
hoor … al struikelend lopend word ‘k dan
opgeheven tot op schouders en ‘k ken
er is andere lucht die mij onzichtbaar
warm zomersproeten wild gezaaid
op arm is als tekening in huid
geweven en blijft opdat ik mij
herken: punten, lijnen als geverfde schijven
zij jeuken niet als muggensteken
in een zomer waar wind en licht nabij
en ik, in vreemde voel verdronken
nog slechts gedichten mij kan schrijven.
**********
sunset 04-10-2006
**********
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Woensdag, oktober 04, 2006 08:14 |
| Alsof door een nevel mee terugkijkt..... Fijne dag en een dikke kus.... Liefsliefs, switi lobi |
|
| tears for you: | Woensdag, oktober 04, 2006 07:49 |
| jeugdherinneringen ,ze nemen je terug in de tijd nvaak zijn ze ver weg maar toch heel dichtbij tears |
|
| Artifex: | Woensdag, oktober 04, 2006 07:48 |
| Mooi geschreven, alsof ik er even bij was. Liefs en warme genegenheid, Artifex. |
|
| Annemieke van der Ven: | Woensdag, oktober 04, 2006 07:41 |
| jeugdherinneringen, soms bijna tastbaar duidelijk daarna weer vaag maar toch op de achtergrond zo bepalend... liefs... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||