eenzaam
ik zit langs de bedding,
van een stille verlaten rivier,
en mijn gedachten vertoeven zich,
naar een wereld zo ver van hier.
de eenzame zon warmt het water,
een zachte bries wiegt het oeverriet,
dit alles zou zo mooi moeten zijn,
maar wat ik moet voelen,voel ik niet.
een dier springt vrolijk rond,
in de op deze plaats ongerepte natuur,
een vogel vliegt de hoge lucht in,
zijn tocht is wellicht van lange duur.
hier lijkt het wel een waar paradeis,
het allermooiste om je heen,
maar liefje,jij bent er niet,
oh god,ik voel me zo alleen.
van een stille verlaten rivier,
en mijn gedachten vertoeven zich,
naar een wereld zo ver van hier.
de eenzame zon warmt het water,
een zachte bries wiegt het oeverriet,
dit alles zou zo mooi moeten zijn,
maar wat ik moet voelen,voel ik niet.
een dier springt vrolijk rond,
in de op deze plaats ongerepte natuur,
een vogel vliegt de hoge lucht in,
zijn tocht is wellicht van lange duur.
hier lijkt het wel een waar paradeis,
het allermooiste om je heen,
maar liefje,jij bent er niet,
oh god,ik voel me zo alleen.
Reacties op dit gedicht
| Reiger: | Donderdag, oktober 05, 2006 07:06 |
| Heel droef, maar wel mooi geschreven.... | |
| tears for you: | Woensdag, oktober 04, 2006 10:24 |
| heel mooi tears |
|
| sunset: | Woensdag, oktober 04, 2006 10:21 |
| Een prachtig beschrijvend gedicht met een voelbare eenzaam pijnvolle anti-climax. Liefs en mijn genenheid, sunset PS: Als ik mag? ''paradijs''. |
|
| Dreamlover: | Woensdag, oktober 04, 2006 10:11 |
| Mooi hoor. Mijn soort gedicht. Liefs Dreamlover |
|
Over dit gedicht
| Auteur: my thoughts | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||