troost?
ze wil lopen, lopen,
alles eruit lopen
niet stil staan, maar
gewoon doorgaan
tot ze iemand tegenkomt
die ze vertrouwd
en dan wil ze schreeuwen
janken en vertellen
tegen deze persoon
maar ze zegt 'hoi'
en kletsen met elkaar
zo normaal
zo abnormaal
zo'n normale reactie
die zoveel mensen doen
zo abnormaal
om te doen bij iemand
die ze vertrouwd
later krijgt ze spijt
wordt boos en bang
ze vlucht
voor zichzelf
de pijn, de angst en verdriet
woedend
dat ze het wil doen
blij
dat ze het niet kan
dood-leven
troost?
ooit op een dag
Reacties op dit gedicht
| Roland Hainje: | Donderdag, oktober 05, 2006 18:04 |
| knap geschreven lely. staan veel dingen in die triest zijn, maar toch de confrontatie willen;) groetjes, Ro |
|
| __xMegan: | Donderdag, oktober 05, 2006 17:12 |
| heel mooi geschreven een engeltje aan jou × |
|
| Tijgertje:): | Woensdag, oktober 04, 2006 20:15 |
sterkte en een knuffel is op zn plaats! liefs |
|
| Fancy Nancy: | Woensdag, oktober 04, 2006 19:21 |
| mooi hoor lievere meid :) | |
| switi lobi: | Woensdag, oktober 04, 2006 19:09 |
| Triets....en mooi tegelijk...ze heeft sterkte nodig. Bij deze...liefsliefs, switi lobi | |
| -broken-: | Woensdag, oktober 04, 2006 18:17 |
| mooi gedicht herkenbaar sterkte liefs (k) -xxx- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lely elfje | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||