Tot de dag dat ook ik
Nooit begrepen,
of bij stilgestaan;
momenten gekomen,
voorbij laten gaan.
Niet willen zien,
geen aandacht gehad;
nooit geluisterd
naar t' gebed dat ze bad.
Stilaan begrepen
wat ze bedoelde;
plotseling voelen
wat zij altijd voelde.
Misschien wel bidden
't gebed dat ze bad
en ook begrijpen,
de taak die ze had.
Nooit begrepen,
nooit bij stilgestaan,
tot ik op diezelfde
plaats kwam te staan.
Dat ik moest begrijpen,
van mijn blindheid genas;
de dag dat ook ik
moeder was.
Reacties op dit gedicht
| blauw-oogje: | Donderdag, oktober 05, 2006 14:18 |
| Heel erg mooi. en zo herkenbaar. mooi gedicht. liefs blauw-oogje |
|
| switi lobi: | Woensdag, oktober 04, 2006 23:52 |
| Volledig herkenbaar....voor alle moeders denk ;-) Geweldig geschreven. Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sirena | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||