Eenvoud
Zag ik porseleinen hemelen, breekbaar Delftsblauw belucht
en belicht in vlassig herfstochtend ontwaken, een waterig mozaïek
van matglazen wolken boven het ritselen van groen getinte
glas in loden daken, scheen mij een wereld vol licht-
makende luchtigheden, met de geur des nacht nog vluchtig op de wind
een verlate vingertop welk schamper rakend haar hand najoeg
Trok ik geulen vochtige aarde achter mij, een zwart ziend
scheuren van het nepduister in en om, vervloeiend branden
over bielzen vol doorgelegen rustplaatsen, een zonderling stilstaan
doodgezwegen in tunnels vol verlopen vroomheid, het afgevlakt
vervloeken van onversneden optimisme, dat zeldzaam opium
welk zelfdoding omschreef als geluk in mindere tijden
O hoofdhelderende verzoening tussen doen en denken, duizel
mij wekkend uit deze bedevaart van beslapen bespiegelingen
laat mij ondenken over al en meer tot
het zalig vergeten vergoten wordt.
| lexx: | Woensdag, maart 07, 2007 08:14 |
| Erg mooi ..Hou er wel van als zinnen zo lopen doch hoeft voor mij ook geen ''studie'' te worden ..het komt eruit zoals het komt nietwaar?! Groetjes :) |
|
| Quando: | Dinsdag, oktober 10, 2006 12:23 |
Eenvoud hoeft niet altijd simpel te zijn. Prima gedicht dacht ik zo (: |
|
| Panta Rhei: | Zondag, oktober 08, 2006 20:13 |
| Eenvoud? |
|
| Tarierabombom,: | Zondag, oktober 08, 2006 17:13 |
Wat schrijf je nog steeds geweldig. |
|
| Mathilde: | Donderdag, oktober 05, 2006 21:26 |
briljant. ja, dat is het juiste woord. |
|
| Andrea Gerrits: | Donderdag, oktober 05, 2006 08:13 |
Ehh, proost dan maar? :) |
|
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||