Verdriet
Verdriet
Ik kan alleen nog maar schrijven,
over mij verdriet.
Dat is wat ik nu voel,
en niemand die het ziet.
Ik loop lachend over straat,
maar dat is niet wie ik ben.
Ik voel nu heel veel pijn,
en verschrikkelijk veel haat.
Haat zit zo dichtbij,
van het echte wat ik eigenlijk voel.
Ik hou van jou,
dat is wat ik ermee bedoel.
Maar jij ziet mij niet meer staan,
jij loop te dollen.
En met mij gevoel te snollen,
wat heb ik jou toch misdaan.
Boos ben ik ook op jou,
ik voel veel onmacht.
En ik moet verder, maar nu even niet,
ik sta heel even stil bij mijn verdriet.
Ik kan alleen nog maar schrijven,
over mij verdriet.
Dat is wat ik nu voel,
en niemand die het ziet.
Ik loop lachend over straat,
maar dat is niet wie ik ben.
Ik voel nu heel veel pijn,
en verschrikkelijk veel haat.
Haat zit zo dichtbij,
van het echte wat ik eigenlijk voel.
Ik hou van jou,
dat is wat ik ermee bedoel.
Maar jij ziet mij niet meer staan,
jij loop te dollen.
En met mij gevoel te snollen,
wat heb ik jou toch misdaan.
Boos ben ik ook op jou,
ik voel veel onmacht.
En ik moet verder, maar nu even niet,
ik sta heel even stil bij mijn verdriet.
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Dinsdag, oktober 31, 2006 19:56 |
| Rust maar even. Leg nu een arm om mijn schouder, ik help je die hindernis over. Lieve knuffel, leun maar op mij. Liefs. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: 0o0sweety0o0 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||