depressie I
ik voel me langzaam wegglippen
door men eigen vingers heen
ik kan niet meer aan mezelf tippen
ik word vervelend en gemeen
langzaam verdwijnt men leven
in verdriet en haat
ik kan mezelf niet meer geven
omdat men geest ten onder gaat
moeilijk kan ik er nog boven op
moeilijk zal het blijven
ik vind de knop niet met het woordje stop
kan het enkel nog opschrijven
zwaarder worden men stappen
zwaarder wordt het leven
ik moet meer en meer naar lucht happen
want men longen willen het niet meer geven
het zonlicht verdwijnt
word even gelukkig als de nacht aan komt
maar vanaf dat de zon weer verschijnt
maak ik het mezelf veel te bond!
door men eigen vingers heen
ik kan niet meer aan mezelf tippen
ik word vervelend en gemeen
langzaam verdwijnt men leven
in verdriet en haat
ik kan mezelf niet meer geven
omdat men geest ten onder gaat
moeilijk kan ik er nog boven op
moeilijk zal het blijven
ik vind de knop niet met het woordje stop
kan het enkel nog opschrijven
zwaarder worden men stappen
zwaarder wordt het leven
ik moet meer en meer naar lucht happen
want men longen willen het niet meer geven
het zonlicht verdwijnt
word even gelukkig als de nacht aan komt
maar vanaf dat de zon weer verschijnt
maak ik het mezelf veel te bond!
Reacties op dit gedicht
| angel9106: | Maandag, juni 10, 2002 16:10 |
| ik weet zeer goed, wat je bedoeld. Ik maak momenteel hetzelfde mee. Hou vol en probeer niet meer weg te glippen. Vele lieve groetjes en een warme knuffel natje |
|
| Dominique: | Vrijdag, januari 04, 2002 09:59 |
| ik sluit me aan bij de reactie hieronder,volhouden,sterkte dominique |
|
| Larissa: | Donderdag, januari 03, 2002 21:18 |
| De dag is het zwaarste,maar je moet toch proberen daar doorheen te kijken..Moeilijk ik weet het..Je moet jezelf niet zomaar weg laten glippen..Je moet dat gevoel niet laten overwinnen..Ook al wil je dat zo graag.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mistory | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||