De tractor van Yolina

De Tractor van Yolina.

Voor haar derde verjaardag kocht ik voor mijn kleindochtertje Yolina een prachtige groene tractor.
Overal sjeesde zij rond met het vehikel, het leek wel of er geen ander speelgoed meer bestond.
Gisteren echter, kwam zij wanhopig wenend binnen gestormd.

“Opa ze hebben mijn tractor gestolen,” snikte zij.

“Hoe kan dat nu.”

“Ik was even meegelopen met mevrouw De Bock en toen ik uit de GB kwam was mijn tractor weg.”

Opnieuw herviel zij in een hartverscheurende huilbui.

“Toe, toe, opa ga alstublieft mijn tractor zoeken.”

Met lange vastberaden stappen begaf ik mij naar buiten.

Yolina’s tractor zo maar wegpakken dat zou niet lukken.

Ik had geluk, niet ver achter onze hoek had ik de dader reeds te pakken.

Ik had het kunnen denken het was Annemieke het kleine ettertje van de Naessens. Het kon ook niet anders met zo een bullebak van een vader. Mon Naessens staat erom bekent nogal veel uit te praten met zijn vuisten.

Trots fietste de kleine dievegge op de Tractor van Yolina.

“Kom schatje je hebt nu wel lang genoeg gereden,”zei ik schijnheilig vriendelijk en ik trachtte het kleine meisje van het fietsje te tillen.
De blonde krullenbol klemde zich met haar beentjes om het zadel van de tractor en ook haar handjes losten het stuur niet.

“Mijn tractor.” gilde zij.

“Neen, nu is het de tractor van de grote mijnheer,”
protesteerde ik en probeerde haar handjes van het stuur los te maken.

Het blonde kreng beet venijnig in mijn hand. Ik brulde van de pijn.

Hoe meer ik trok, hoe harder Annemieke zich verzette. Het werd als het ware een gevecht.
Een dame met een zware boodschappentas aan de overkant van de straat, die het helemaal niet begreep, keek mij aan, en tikte met haar wijsvinger tegen het voorhoofd.

“ Neen madame, zij heeft mijn tractor gestolen,” opperde ik.

De vrouw schudde het hoofd en draaide nog eens met haar hand rond haar slaap.

“Oude demente zak,” riep ze “jou moesten ze opsluiten.”

Na nog veel getrek en gesleur en ettelijke stampen tegen mijn schenen, had ik uiteindelijk de tractor te pakken.

“Maar dat ga ik tegen papa zeggen en wacht maar tot die met jou klaar is. Want ik weet je wonen hoor, jij bent den opa van Yolina.”

Triomfantelijk kwam ik met Yolina’s lievelingspeelgoed thuis.

“Kijk eens wat opa terug bij heeft.” zei ik trots.

Yolina keek mij vragend aan en toen begon zij opnieuw te wenen.

“Dat is de tractor van Yolina niet.” snotterde zij.
“Mijn tractor heeft een bruin zadel en deze een rood, dit is de tractor van Annemieke.”

Het was net of ik in een eindeloos diepe put viel. Ik zag in mijn gedachten de bokserssmoel van Mon Naessens en ik voelde zijn vuisten reeds op mijn gezicht beuken.

Even later vond Yolina haar tractor terug, zij had hem verkeerd geparkeerd vertelde zij lachend.

Ik vond mezelf zéér laf toen ik mijn vrouw de tractor van Annemieke liet terug brengen.

Toen ik het kind vanmorgen weer tegen kwam, fietste zij heel vlug weg van mij. Een beetje verder, buiten mijn bereik, stopte zij, stak haar tong uit en hield ze haar middenvingertje omhoog.

“Stoute mijnheer, jij mag er toch niet op rijden,” riep zij

Ik heb Mon tot nu toe gelukkig nog niet op bezoek gehad.

Geschreven door

rovago

Reacties op dit gedicht

rovago vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

soulsister:	Vrijdag, oktober 06, 2006 18:04
haha schitterend dit liefs

sunset:	Vrijdag, oktober 06, 2006 15:14
Ik kan alleen maar hopen dat je hem hiermee niet op bepaalde gedachten gebracht hebt ;=). Opgestoken duim. Graag gelezen. Liefs, sunset

switi lobi:	Vrijdag, oktober 06, 2006 09:25
Wat heb ik hier heerlijk om gelachen, een prachtanekdote! Liefsliefs, fijne dag! switi lobi

hiljaa:	Vrijdag, oktober 06, 2006 09:24
zlig verhaal ! knufleifs--hiljaa--

fran92:	Vrijdag, oktober 06, 2006 07:23
haha ach fouten maken wel allemaal;) wel een lef voor zo''n klein meisje zeg hihihi liefs fran92

Artifex:	Vrijdag, oktober 06, 2006 07:22
Hahaha, ik zie het zo voor me. Heel graag gelezen. Liefs, Artifex.

tears for you:	Vrijdag, oktober 06, 2006 06:37
heel erg knap echt heel mooi tears

mums:	Vrijdag, oktober 06, 2006 00:53
dit tovert een brede glimlach om mijn mond...heerlijk..ik zie dit zo voor me. Hoop dat er geen vervolg op komt, titel Bezoek van Mon. liefs mums

Annemieke van der Ven:	Vrijdag, oktober 06, 2006 00:47
Kan me niet voorstellen dat een naamgenote van me zich zo misdraagt Annemieke

beauty-angel:	Vrijdag, oktober 06, 2006 00:44
:) schitterend zeg heel mooi gedaan graag gelezen liefs en een truste knuffel

lonely 1:	Vrijdag, oktober 06, 2006 00:38
weer eens smakelijk gelachen. prachtig verteld. liefs, lonely 1

M@rcel:	Vrijdag, oktober 06, 2006 00:24
hahaha...schitterend weer geschreven en met een glimlach graag gelezen Slaap lekker M@rcel

Over dit gedicht

Auteur: rovago
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 06 oktober 2006
Thema's: [Verhalen] [Humor]