Woordenleeftijd
De leeftijd van mijn woorden
zijn de leeftijd van je hersens.
Ik denk niet als een oude
en ook niet als een jonge god.
Jij verplaatst je toch in mij?
Waarom vraag je zulke stomme dingen?
Ik leef mijn leven in de woorden die jij leest
en laat ze dan toch horen, wanneer je het begrijpt.
De taal die wij ons eigen maken
is de taal die wij willen en kunnen zien.
Ik schrijf niet om jou te bekoren
maar doe het schijnbaar onbewust.
Reacties op dit gedicht
| Winna: | Maandag, oktober 09, 2006 07:37 |
| 34. Mooie Jasp! xx |
|
| Tijgertje:): | Vrijdag, oktober 06, 2006 14:06 |
| heel mooi verwoord, liefs |
|
| Roland Hainje: | Vrijdag, oktober 06, 2006 13:58 |
| een mooie paradoxie!;) groetjes, Ro |
|
| sunset: | Vrijdag, oktober 06, 2006 13:50 |
| Ik mag toch aannemen dat jij, in eerste instantie en om welke achterliggende reden ook, voor jezelf schrijft. En, laat de anderen uit jouw woorden halen wat zij zelf willen. Daar maal jij toch niet om. Of? Liefs en nog een inspiratievole dag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jasper de Jong |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||