Tranen
Alleen zittend in een hoek
niemand is naar me op zoek
ze weten niet wie ik werkelijk ben
en dat ze kunne zeggen dat ze me innerlijke herkent
maar wat ze niet weten is die lach
van elke dag
slechts pure nep is
ze hebben het mis
ik ga achteruit
langzaam blaas ik me laatste adem uit
tot op een dag
wanneer ik echt lach
maar dan is het te laat
want mijn ziel vergaat
dan weten ze wie ik was geweest
maar te laat, nu ben ik een geest
mijn ziel is meegenomen
over dat kan ik nu nog alleen maar dromen..
Reacties op dit gedicht
| patrick_wijchen: | Zaterdag, oktober 07, 2006 14:04 |
| geef niet op, houdt moed... na regen komt zonneschijn... kusjee patrick |
|
| -broken-: | Vrijdag, oktober 06, 2006 20:30 |
| mooi geschreven en er zullen er egt wel zijn die ju zullen zoeken;)geef nog nie op je gaatr komen (k) sterkte liefs -xxx- |
|
| Angel13: | Vrijdag, oktober 06, 2006 19:11 |
| De moed niet opgeven meid! Zoek iemand waarmee je kan praten, dat lucht op. Veel sterkte Liefs Angel13 xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Klein_Dichteres | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||