Wat is het moeilijkste aan het toegeven van een probleem?

Tja dat vind ik lastig, want wat maakt het probleem?
Ik denk dat het een cirkel is van verschillende factoren bij elkaar

Mensen proberen te redden koste wat kost
Ik wil best hulp, alleen mensen lopen vaak weg
En gooien hetzelfde voor mijn voeten, ik zou onbereikbaar zijn, gesloten

En wat gebeurd er juist, vooral door mij word dan misbruik gemaakt van de situatie
Mensen willen komen helpen,
Maar gaan vaak niet verder en houden op

Dat creeert bij mij weerstand,
Ik wil niet gered worden, door deze mensen
Alleen zij houden dan vast
Ik wil sterker zijn dan deze ander en dit vervolgens bewijzen
Laten zien dat ik niet getemd kan worden
Ik moet dat voor mezelf zo zien
Een ander kan mij niet met de neus op de feiten drukken
Vandaar dat ik dat wel bij anderen doe en vaak ook mensen terg
Waarom ik dat doe,
Omdat ik dingen bij een ander zie

Dat is mede een oorzaak van mijn probleem,
Ook ik wil mensen helpen
Maar ik weet niet of ik dat kan
Of ik daar goed aan doe, door wat ik doe
Dan maak ik stuk wat ik gecreeerd heb

Gelukkig heb ik wel een aantal mensen die me nemen zoals ik op dit moment ben
Zij hebben geen vooroordelen naar mij en mij laten zijn voor wat ik ben

Ik geloof trouwens in engeltjes
Ik voel me het meest door hun in de steek gelaten
Ik zoek naar valkuilen, waar ik mezelf door kan straffen
Want niemand kwetst mij harder dan ik zelf kan
Ik heb nog steeds een beeld van mezelf,
Waardoor ik soms niet meer weet wie ik ben
Als ik naar voorvallen kijk in het verleden, dan is dat een heel belangrijk patroon
Ik probeer situaties te creeeren, waardoor ik een probleem krijg
Alleen ze laten me niet vallen
Ze hebben me wel helpen laten vergeten
En dat is een oorzaak van mijn probleem
Mijn drijfveer is hierdoor onbekend,
Maar merk wel dat ik daardoor een bepaalde basis heb
Met ik denk dat ik het niet anders kan noemen dan intense haat
Vooral naar mezelf toe gericht die zich profileert in het pijn doen van anderen

En zo is mijn cirkeltje weer rond!