Zij was ik.
Ze vertelde me,
Dat dit het einde was.
Elke dag.. keer op keer.
Ik wist dat ze loog.
Maar toch, maakt het me kapot.
Ze wilde gaan,
Ver van hier.
Ze zei dat ik lelijk was.
Afzichtelijk om te zien.
Ik begon er in te geloven.
Ik wist niet waarom, maar toch..
Deed ik het.
Ze vertelde me dat ik alleen was.
Helemaal alleen op deze wereld,,
Na een tijdje wou ik ook weg.
Naar die prachtige plek.
Ik wou haar weer spreken, met haar mee gaan.
Maar ze was verdwenen, niet verdwenen.
Maar zij,, was ik.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, oktober 13, 2006 20:54 |
| blijf er vertrouwen in hebben groetjes Dirk |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, oktober 13, 2006 20:54 |
| blijf er vertrouwen in hebben groetjes Dirk |
|
| moongirl1982: | Zondag, oktober 08, 2006 18:56 |
| stap voor stap zul je er komen daar geloof ik in.En neem de tijd om alles een plaats te geven... groet moongirl1982 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ermena | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||