FRAGMENTEN
Fragmenten
De matjes die we vlechten
met draadjes van elkaar,
de kleuren die wij kiezen,
ze zijn nog lang niet klaar.
Het patroon in onze ogen,
een harmonie van twee.
Wij vlechten aan de toekomst
en nemen zo verleden mee.
Wat draadjes zijn gevallen.
verkleurd, nog niet gebruikt.
Deeltjes uit ons leven,
een kans, misschien verbruid.
Die draadjes zijn herinnering.
Fragmenten uit een tijd,
dat vlechten, hechten was.
een hechten zonder spijt.
WIL MELKER
09/09/2000
De matjes die we vlechten
met draadjes van elkaar,
de kleuren die wij kiezen,
ze zijn nog lang niet klaar.
Het patroon in onze ogen,
een harmonie van twee.
Wij vlechten aan de toekomst
en nemen zo verleden mee.
Wat draadjes zijn gevallen.
verkleurd, nog niet gebruikt.
Deeltjes uit ons leven,
een kans, misschien verbruid.
Die draadjes zijn herinnering.
Fragmenten uit een tijd,
dat vlechten, hechten was.
een hechten zonder spijt.
WIL MELKER
09/09/2000
Reacties op dit gedicht
| wil : | Zaterdag, september 09, 2000 18:27 |
| Ja car, het lijkt, als ik jouw gedichten lees, of ik in de spiegel kijk en niet mijn maar jouw gezicht zie. Jouw woorden spiegelen mijn gevoel, en mijn gedichten verwoorden het beeld in jouw spiegel... Heel merkwaardig, maar vooral aardig en geruststellend. Liefs wil |
|
| car: | Zaterdag, september 09, 2000 17:38 |
| Wil, soms lijken jou gedichten jou woorden zo op de mijne..lijken onze gedachten zo verweven eng en toch vertrouwd....als of we dezelfde draden gebruiken om te vlechten :-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||