Witruimte
Tussen deze regels op papier,
rust meer dan alleen witruimte.
Zachtjes en niet met inkt,
werd mijn gevoel erin verwerkt.
Het weeft de letters als een draadje bijeen,
houd ze vast, en laat niet los
Als een onzichtbare waas, die mijn ziel erop heeft gekleefd.
Héél misschien als je dit zou lezen,
tussen de regels door.
Dan zou je weten, hoeveel je voor mij betekent.
Want wat ik niet zeggen kan,
heb ik tussen de zinnen, speciaal voor jou bewaard.
rust meer dan alleen witruimte.
Zachtjes en niet met inkt,
werd mijn gevoel erin verwerkt.
Het weeft de letters als een draadje bijeen,
houd ze vast, en laat niet los
Als een onzichtbare waas, die mijn ziel erop heeft gekleefd.
Héél misschien als je dit zou lezen,
tussen de regels door.
Dan zou je weten, hoeveel je voor mij betekent.
Want wat ik niet zeggen kan,
heb ik tussen de zinnen, speciaal voor jou bewaard.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, oktober 08, 2006 11:38 |
| Dit is, naar de andere toe, een heel voorzichtig onzeker verwoorden. Treffend door jou overgebracht hoor. Liefs en nog een fijne zon-dag, sunset |
|
| Mandje: | Zondag, oktober 08, 2006 11:37 |
| wat een lieve woorden! liefs,marianne |
|
| lommert: | Zondag, oktober 08, 2006 11:37 |
| mag ik tussen regels de Liefde bemerken al is ze onzeker;) willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aprikose | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||