zoveel
zoveel in je hart bewaard
in de loop van je leven
dat het soms een uitweg zoekt
en haastig begint te praten
kleine verhalen vertelt
met alleen jij
in de kamer
verwonderd luisterend
naar wat je
hebt meegemaakt
alsof het over
een ander
gaat
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, oktober 08, 2006 11:36 |
| Herkenbaar en zeker wanneer ik mij mijn moeder gedenk. Liefs, sunset |
|
| Mandje: | Zondag, oktober 08, 2006 11:36 |
| heel mooi en herkenbaar! liefs,marianne |
|
| lommert: | Zondag, oktober 08, 2006 11:35 |
| ik weet het niet, maar krijg een hekel aan zulke mensen...of ze zichzelf niet willen zijn;) groet willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||