Ongeloof
Uit m'n droom,
losgerukt,
abrupte pijn,
verloren.
Jij weet nu wat ik voel,
het doet me zeer;
de ontkenning
van de hoop
Elke dag
wat meer bedrukt;
melancholisch,
bezworen
Elke dag
weet ik weer
dat dit leven
steeds hetzelfde loopt.
losgerukt,
abrupte pijn,
verloren.
Jij weet nu wat ik voel,
het doet me zeer;
de ontkenning
van de hoop
Elke dag
wat meer bedrukt;
melancholisch,
bezworen
Elke dag
weet ik weer
dat dit leven
steeds hetzelfde loopt.
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Vrijdag, januari 04, 2002 12:54 |
| Misschien heb je je gevoel wel getoond, maar ben je 'leeg' achtergebleven. Ik denk dat je gelijk hebt: dit leven (=jouw leven) loopt steeds hetzelfde. Soms komt daar 'als bij wonder' een breuk in. Door een buitenstaander, een toeval, een gebeurtenis. Soms moet je daar zelf een aantal zaakjes ombouwen in je hoofd en hart. Veel moed in je stille eenzaamheid. |
|
| Juva: | Vrijdag, januari 04, 2002 01:41 |
| pfff wat een pessimistische laatste strofe, je zal me wel met een beterwetende (of dat denk je toch;)) grijns "bekijken" als ik je probeer tegen te spreken...dus ga ik dat ook niet doen, ik hoop alleen maar dat je toch de moed niet opgeeft (anders komt er toch wel eens een preekmailtje;)) Greetz; |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Caelin | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||