Wat te doen als je ontdekt dat je een mens bent. Een mens van vlees en bloed met alle kenmerken die hieraan verbonden zijn. Je bent bijvoorbeeld niet volmaakt en pas normaal als er iets aan je mankeert. Sterfelijk dat zijn we ook, net als onderhevig aan alle soort pathogene gedragingen en fysieke verschijnselen van ziekelijke aard. Wat benauwend om te weten dat je moet ademhalen wil je blijven leven en dat je daar gezonde longen voor nodig hebt, en een brein die hen moet aansturen het recht op lucht te bevechten daar er anders helemaal niets gebeurd. Het hart, vergeet het hart niet te noemen. Het orgaan waar het eigenlijk allemaal omdraait. Hersendood is niets anders dan dat je bovenkamer is uitgeschakeld, maar wees blij (ook al wordt het dan toch wat moeilijker deze emotie te laten blijken) ‘je leeft nog’! Als je hart, je inwendige motor, stopt en je wacht 3 minuten dan ben je dood, morsdood. Kan je dan wel leven zonder hart? Nee, fysiek niet, mentaal wel. Hoeveel mensen leven niet met de stempel in hun os frontales oftewel voorhoofd gegrift gekregen dat ze mentaal geen hart hebben. Soms totaal uit de lucht gegrepen, maar helaas dikwijls ook de bikkelharde waarheid. Het fysieke hart brengt ons dan weer bij de nieren. In hart en nieren, een mooi gezegde, maar de werkelijkheid is dat deze organen zeker met elkaar samenwerken en ook niet zonder elkaar kunnen. Als het hart huilt en het vocht gaat verloren, kijken de nieren zuur en zal het lichaam de ondervulling met bloed, zweet en tranen betalen, resultaat: uitdroging. Daarentegen als het hart zijn pompende functie aan de wilgen hangt en de longen voorziet van vocht in overvloed dan spreekt men van overvulling, dat dan ook weer door middel van intraveneuze exorcisme van kwalijke vochtuitdrijvers moet geschieden. Overal waar te voor staat is per definitie een negatief gegeven. Dat merk je vooral bij sport en geen sport. Hoewel er heel wat non-sporters driftig solliciteren naar een hoofdrol op de hartbewaking, zijn er minstens zoveel topsporters die daar zeker niet voor onder doen. ADHD, borderline, manisch depressief, fobisch of autistisch is ook weer zo’n  hype van deze tijd, waarbij ik me wel eens afvraag of de grens van te niet wordt overschreden. Als jezelf of je familie hier niet mee kan worden geassocieerd dan heb je pas echt een probleem, want dan ben je saai. Oei, dat is pas iets om bang van te worden. We proberen er van alles aan te doen om niet saai te zijn of minstens te lijken. We organiseren allerlei leuk bedoelde uitjes voor elkaar, met elkaar, door elkaar, onder elkaar, naast elkaar, tussen elkaar: als het maar een groepsgebeuren is, waardoor wij onze saaiheid kunnen ontkennen en voorgoed naar de vergetelheid kunnen verbannen. Kijk nu eens naar onze automobielen, onze huisdieren, ja zelfs onze vrienden worden zorgvuldig selecteert en getest op saaiheid. Indien er zich maar iets van dit woord (dat eigenlijk niet genoemd mag worden) openbaart dan moet dit gedelete worden. Dan komen we gelijk bij het digitale tijdperk. Alles moet digitaal. Zelfs in het ziekenhuis is een patiëntendossier een digitaal gegeven in de vorm van een EPD (= elektronisch patiëntendossier). Dit soort ontwikkelingen hebben wij als mens blijkbaar nodig, omdat stilstand achteruitgang betekent. En stilstand is absoluut saai en daar willen we al helemaal niets mee te maken hebben. Vergeten we dan het verleden? Nee, we herintroduceren het verleden zelfs door educatie- en attractieparken in te richten over hoe mooi en vooral niet hoe saai het verleden was. Muziek, ja, muziek is een gegeven van vooruitgang in alle richtingen. Muziek wordt gespeeld en is dus levendig. Is muziek dan niet saai? Nou, dat is nu typisch een kwestie van smaak (net als alle andere kunstvormen overigens) en over smaak valt te twisten. Twisten is dus discussiëren en discussiëren is beweging en beweging is niet saai. Dreigt dan toch het stempeltje saai in de lucht te hangen, dan moeten wij als mens ingrijpen. We moderniseren dan de kunstvorm tot het hedendaags verantwoord is. Upgraden noemen we dit doorgaans. We verkrachten met liefde de mooiste en volgens de innovatietechneuten ook vaak saaiste (dit laatste in de zin van elke beweging doet afbreuk aan de creatie) kunstvormen etc.. We kunnen dan urenlang met onze mond openstaan turen naar een gebogen hoogspanningskabel dat dan door de bocht is verheven tot exclusieve kunst door een innoverende kunstenaar, die een beurs heeft gekregen om ons dit te laten ervaren. Een mens moet bewegen, zowel intern als extern. En ja, daar word ik wel eens onrustig van, waardoor ik op mijn beurt weer deelneem aan voor mij de saaiste gang in het leven: proberen te voldoen aan de criteria die mij een ‘normaal’ mens maken.