ik tekende een gezicht
een gezicht van een meisje
een traan kwam uit haar oog
en liep over haar wang naar beneden
het leek alsof ik in de spiegel keek
mijn eigen zag
alsof ik dat meisje was
die probeerde met een traan
haar gevoelens te lozen
ik besefte dat het tijd nodig had
dat niet alles in een keer is opgelost
dat tijd langzaam alle wonden heelt
nu hangt die tekening aan de muur
en elke morgen kijk ik er even naar
dan weet ik waarvoor ik leef
ik leef om die traan te doen stoppen