Ze wil niet meer leven
Ze ligt daar heel alleen
Ik vind het heel gemeen
En toch ook niet
Voor de tweede keer opgenomen
Heel erg zielig
en toch ook niet
Ze maakt het er zelf naar
Ze doet heel raar
Ze geeft om niemand
En niemand om haar
Ze sluit zich af
Is depressief
En geeft zichzelf
Steeds maar straf
Ze kon het niet verwerken
Weet altijd alles beter
En je doet nooit wat goed
Nu wil ze niet meer leven
Liever onder de grond
Dat zeggen is wat ze nu doet
Ik vind het heel erg moeilijk
En blijf haar altijd steunen
Altijd mag ze op me leunen
Want ik hou van haar ook al wil ze dat niet
Ik vind het heel gemeen
En toch ook niet
Voor de tweede keer opgenomen
Heel erg zielig
en toch ook niet
Ze maakt het er zelf naar
Ze doet heel raar
Ze geeft om niemand
En niemand om haar
Ze sluit zich af
Is depressief
En geeft zichzelf
Steeds maar straf
Ze kon het niet verwerken
Weet altijd alles beter
En je doet nooit wat goed
Nu wil ze niet meer leven
Liever onder de grond
Dat zeggen is wat ze nu doet
Ik vind het heel erg moeilijk
En blijf haar altijd steunen
Altijd mag ze op me leunen
Want ik hou van haar ook al wil ze dat niet
Reacties op dit gedicht
| debby dD15: | Woensdag, augustus 25, 2004 09:33 |
| ik herken me zus echt zo erg hierin:S is gewoon eng, maarja blijven steunen! suc6 kus debje |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, januari 04, 2002 01:29 |
| Liefde bewaren voor haar die je van zich afduwt, nu tenminste, is leven voor later laten ontstaan, misschien. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Melissa | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||