Ik loop de gang door richting uitgang
De gangen waar ik zo dikwijls door heen ben gegaan
Maar ik kijk niet om, omdat ik nu al weet
Dan vloeit er zeker een enkele traan
En wat ik mee neem, is het gevoel van waardering
Van warmte en geluk, en van gemeende tederheid
Gevoel, waarvan ik nu al weet als ik ze oproep in gedachte
Met zekere trots zal denken aan een geweldige tijd

Ik trek mijn jas aan en loop naar buiten
En laat het mooiste achter, dat je als mens achter laat
Maar ik kijk niet om, omdat ik nu al weet
Dat het me dan zeker moeilijk afgaat
En wat ik mee neem, zijn kleurrijke schetsen
Tekeningen die in mijn hersens zijn gebrand
Beelden waarvan ik nu al weet als ik ze oproep in gedachte
Door weemoed en emotie wordt overmand

Ik rij de afrit af, en draai de bocht om
Ik sluit een hoofdstuk af van een prachtig boek
Maar ik kijk niet om, omdat ik nu al weet
Dan is het einde meer dan zoek
En wat ik mee neem, zijn de prachtigste verhalen
Van fantastische momenten, het zijn er zo ontzettend veel
Verhalen waarvan ik nu al weet als ik ze oproep in gedachte
De zo bekende brok zal voelen in mijn keel

Ik rij de straat uit
Maar kijk toch nog één keer vlug
Met een voldaan gevoel
Op deze periode terug...