Verborgen paradijs
Verborgen Paradijs.
Het is het verlangen dat stilletjes in mijn oor fluistert.
”Ga opzoek naar de enige plaats die beter is dan deze hier.
Ga ver weg, ver weg van deze verdorven plek.
Ga zo ver, als de gedachte maar kan rijken.”
Het verlangen heeft gelijk,
want alles wat ik zie van mijn leven
is zo leeg geput en triest.
Het is de pijn de pijn die het heeft aangetast.
Ik wil mee met de wind,
onder de hoede van Econometrix.
Ver weg van mijn pijn en mijn teleurstelling.
Weg van deze trieste plek,
waar kinderen sterven en dictators geboren worden.
Heel ver weg...
Het is de wind!
De wind die door mijn haren waait.
En de adelaars die op mij neerkijken.
Ergens.
Ergens ligt het verborgen paradijs op me te wachten.
Ergens ver weg.
Het is de kraai die me de weg toont,
naar het stille verborgen paradijs.
Over bergen en ravijnen.
Langs de kastelen van graven en de paleizen van de koningen.
Verborgen paradijs.
Immer zal ik je vinden.
Nimmer zal jij je ogen voor mij sluiten.
Betoverend paradijs.
Verborgen in de wouden.
Zijn pracht niet met woorden te omschrijven.
Verborgen paradijs.
Als ik aan jouw denk, dan flitsen de beelden door mijn hoofd.
Meisje met haar strakke coltrui en haar lange laarzen.
Afgeborstelde man met zijn lange mantel en zijn handschoenen.
Zwarte BMW eenzaam langs de kant van de stille weg.
Twee zwarte vogels op de top van de eenzame kerktoren.
De afbrokkelende muren van het oude kasteel.
De rode roos die ligt op de wit marmeren grafsteen.
Verborgen Paradijs.
Waarom drijft mijn verlangen me naar jouw toe?
Waarom hou je de zwarte kant van je verhaal
angstvallig voor mij verborgen.
Waarom blijf je halsstarrig in je rol als paradijs?
Verborgen paradijs.
Plaats waar geen plaats is voor leegtes en verdriet.
Plaats waar de wind je vriend is.
Plaats waar Econometrix zijn vorm als god aanneemt.
Verborgen paradijs,
vertel me wat jouw verhaal is....
Het is het verlangen dat stilletjes in mijn oor fluistert.
”Ga opzoek naar de enige plaats die beter is dan deze hier.
Ga ver weg, ver weg van deze verdorven plek.
Ga zo ver, als de gedachte maar kan rijken.”
Het verlangen heeft gelijk,
want alles wat ik zie van mijn leven
is zo leeg geput en triest.
Het is de pijn de pijn die het heeft aangetast.
Ik wil mee met de wind,
onder de hoede van Econometrix.
Ver weg van mijn pijn en mijn teleurstelling.
Weg van deze trieste plek,
waar kinderen sterven en dictators geboren worden.
Heel ver weg...
Het is de wind!
De wind die door mijn haren waait.
En de adelaars die op mij neerkijken.
Ergens.
Ergens ligt het verborgen paradijs op me te wachten.
Ergens ver weg.
Het is de kraai die me de weg toont,
naar het stille verborgen paradijs.
Over bergen en ravijnen.
Langs de kastelen van graven en de paleizen van de koningen.
Verborgen paradijs.
Immer zal ik je vinden.
Nimmer zal jij je ogen voor mij sluiten.
Betoverend paradijs.
Verborgen in de wouden.
Zijn pracht niet met woorden te omschrijven.
Verborgen paradijs.
Als ik aan jouw denk, dan flitsen de beelden door mijn hoofd.
Meisje met haar strakke coltrui en haar lange laarzen.
Afgeborstelde man met zijn lange mantel en zijn handschoenen.
Zwarte BMW eenzaam langs de kant van de stille weg.
Twee zwarte vogels op de top van de eenzame kerktoren.
De afbrokkelende muren van het oude kasteel.
De rode roos die ligt op de wit marmeren grafsteen.
Verborgen Paradijs.
Waarom drijft mijn verlangen me naar jouw toe?
Waarom hou je de zwarte kant van je verhaal
angstvallig voor mij verborgen.
Waarom blijf je halsstarrig in je rol als paradijs?
Verborgen paradijs.
Plaats waar geen plaats is voor leegtes en verdriet.
Plaats waar de wind je vriend is.
Plaats waar Econometrix zijn vorm als god aanneemt.
Verborgen paradijs,
vertel me wat jouw verhaal is....
Reacties op dit gedicht
| Yao the Stoic: | Donderdag, februari 22, 2007 11:58 |
| Je hebt talent! Peace & Love |
|
| Manon-Nony: | Dinsdag, januari 02, 2007 20:57 |
| Egt prachtig ik weet gewoon niet meer wat te zegge ik vind gewoon dat je prachtig kan schrijven. XxxX manon |
|
| Lichtengel: | Woensdag, november 22, 2006 17:59 |
| Heel mooi! Hetzelfde geld ook voor jou,Je worden zijn levend,als ik ze lees is het net of ik me een momentje in jouw wereldje bevind.Ik weet wat je voelt..Iedereen heeft zijn problemen.Mijn zus wordt misschien opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis..Vandaar dat ik heel lang niet meer heb willen en kunnen schrijven.. Maar ik hoop dat de tijd zal leren dat alles weer goed gaat komen en alles weer op zijn plekje komt,zoals eerst.. |
|
| Templar: | Zondag, november 19, 2006 09:15 |
| Het paradijs bestaat maar je moet leren het te zien.x |
|
| Snoepjj*: | Dinsdag, oktober 10, 2006 19:27 |
| Oh wat hou ik van jou gedichten. Ontzettend mooi geschreven mop!! veel liefss xxx Meikee |
|
| Littledolphin: | Dinsdag, oktober 10, 2006 18:03 |
| en bedankt he,soren,helaas vind ik ook niet vaak de tijd om altijd te reageren,maar eeeeh deze is total wat anders dan ik gewennt ben van jou!!!!liefs little | |
| altheaVH: | Maandag, oktober 09, 2006 19:00 |
| Een wegdromend gedicht. Misschien is het paradijs dichterbij dan je denkt. Groetjes AltheA. |
|
| Hendrik.Kramer: | Maandag, oktober 09, 2006 11:46 |
| Heel mooi geschreven. | |
| choca: | Maandag, oktober 09, 2006 11:21 |
| zit weer veel gevoel in he? liefs mieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nachzehrer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||