Ik sta in het donker van de bomen
en voel me klein
Soms komt het licht er boven uit
dan voel ik me fijn
De zon en de maan
Het licht in het bestaan
Zonder er naar toe te kunnen gaan
Zonder er te kunnen komen
Toch er over dromen
Om er in gedachten naar toe te stromen
In gedachten kan je de bomen bezweren
Maar aangekomen zul je moeten afmeren
En voor eeuwig terug keren
Ieder zal het ooit zelf proberen
Om er voor altijd van te leren