Willen is (niet?) kunnen
Ik wil
in je mooie ogen zwemmen
als in een zee van tranen.
in je gedachten dolen
alsof ik er woon.
onze zielen verbinden
met een touwtje liefde.
onze harten samenbrengen
met een sprankel van hoop.
jouw lippen lezen
als waren ze
een heilig boek.
jouw vingers raken,
zo zacht,
als waren ze kristal.
Ik kan
zo weinig van bovenstaande,
hoeveel ik ook wil.
van je oprecht houden
en daarmee is 't gedaan.
hopen op een wonder,
hou van mij!
Maar je bent er nog
en dat,
maakt me al éven blij.
in je mooie ogen zwemmen
als in een zee van tranen.
in je gedachten dolen
alsof ik er woon.
onze zielen verbinden
met een touwtje liefde.
onze harten samenbrengen
met een sprankel van hoop.
jouw lippen lezen
als waren ze
een heilig boek.
jouw vingers raken,
zo zacht,
als waren ze kristal.
Ik kan
zo weinig van bovenstaande,
hoeveel ik ook wil.
van je oprecht houden
en daarmee is 't gedaan.
hopen op een wonder,
hou van mij!
Maar je bent er nog
en dat,
maakt me al éven blij.
Reacties op dit gedicht
| Juva: | Vrijdag, januari 04, 2002 01:30 |
| Prachtig, niet cliché-gedicht over liefde, waarschijnlijk omdat ze echt is (of dat in mijn ogen toch lijkt *begint terwijl ze dit typt alweer sterk te twijfelen of ze in echte liefde wel gelooft*) Jammer van het wanhopige einde... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Caelin | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||